Život / Reportaža

Tokom 350 godina, ropstvo je bilo srž brazilske ekonomije. Oko 40% od 10 miliona porobljenih Afrikanaca dovedenih u Novi svijet odvedeno je u Brazil. Vijekovima je svaki Afrikanac koji je završio tamo postao rob. Robovi su bili toliko ključni za ekonomiju da su obavljali sav posao dok bijeli Brazilci nisu ništa uradili.

Brazil je bio i posljednja zemlja u Americi koja je ukinula ropstvo. Kada je vlada ukinula međunarodnu trgovinu robljem u zemlji, 1850. godine, potražnja za crnom radnom snagom i dalje je bila velika. Da žene u ropstvu nisu rađale dovoljno djece da zamijene stare i umiruće radnike, brazilska ekonomija bi propala.

Da bi dobili više robova, porobljeni Afrikanci su bili prisiljeni da se razmnožavaju. Ovaj sistem uzgoja robova radio je kao fabrika. Porobljeni Afrikanci su rađali još beba, koje će se rađati kao robovi. Dakle, mogli su raditi na plantažama ili bilo koji drugi posao kao besplatna radna snaga.

Jedan od takvih robova za uzgoj bio je Roque José Florêncio, također poznat kao Pata Seca. Odabrao ga je njegov gospodar robova jer je bio snažan, visok oko 218 centimetara, moćan i imao odlične genetske osobine.

Rođen je 1828. godine i bio je primoran da bude otac oko 249 djece s različitim ženama. To ga je učinilo direktnim pretkom za oko 30% stanovništva Santa Eudóxia, Sao Carlos. 

Ali, to ga nije spriječilo da se bori za svoju slobodu. Borio se za ono što je smatrao ispravnim. Predvodio je pobune robova, pobunio se protiv vlasnika plantaža i dao sve od sebe da poduči neku od svoje djece kako da prežive. Pata Seca se na kraju oženio iz ljubavi sa Palmirom sa kojom je imao devetero djece.

Pata Seca je preminuo u februaru 1958. u 130. godini, samo tri mjeseca nakon što je kao najstariji muškarac u okrugu učestvovao u gradskoj rođendanskoj paradi. Mnoge ulice i ustanove u Brazilu danas nose njegovo ime.

Život Pate Sece služi kao mučan podsjetnik na ogromnu patnju koju su pretrpjeli Afrikanci koji su bili porobljeni u Brazilu.