Boro Kontić  počeo je raditi na Radio Sarajevu krajem sedamdesetih kao reporter i voditelj slušanih emisija i programa. Autor je brojnih emisija tokom 80-tih, od Primusa (1979-1985) do Omladinskog programa Radio Sarajevo (1987). Svoju je radijsku karijeru okončao kao urednik Drugog programa Radio Sarajeva. Autor je brojnih dokumentaraca za koje je dobio nagrade na svjetskim festivalima- Frix Futura – Berlin i Prix Italija, 1991. godine dobio je Grand Prix za radio dokumentarac JAZZTIME. Autor je i nekoliko TV dokumentaraca uključujući „Godine koje su pojeli lavovi” o novinarstvu i propaganda tokom ratova 90-tih te „Bez naslova” (2011) dokument o nobelovcu Andriću koji se bavi pitanjem „šta je nama Ivo Andrić onda i sada”?

Od 1995. vodi Mediacentar Sarajevo koji podržava razvoj nezavisnog i profesionalnog novinarstva u Bosni i Hercegovini. Od osnivanja, MC je organizovao više od 230 treninga koje je pohađalo više od 2000 ljudi iz BiH i regiona.

Na web stranici Mediacentra ima naslov koji nam je privukao pažnju: „ Za čije dobro rade novinari?“. Pa, zaista, zanimalo nas je,  za čije dobro rade novinari?

- Pa u principu bi trebali da rade za javnost. To je jedina adresa svih medija i svih novinara. To je posao okrenut prema javnosti jednog društva, jedne sredine. Doduše, mi danas živimo u vrijeme kada vaša poruka lako prelazi sve granice. Danas na portalu koji radite u Sarajevu, čitaju vas ljudi koji žive hiljade kilometara daleko i nekoliko časovnih zona razlike, bez ikakvog problema. Prema tome, kada je BBC pokrenuo svoj radio program, to je bilo davno, oni su u svom studiju imali mikrofon iznad koga je pisalo „Sluša vas cijeli svijet“. To je u ono vrijeme bilo malo pretjerano, ali nedugo nakon toga BBC je postao planetarna radio stanica koja je pokrivala svijet. Danas zapravo gdje god da radite reklo bi se da vas sluša cijeli svijet. Ali u osnovi, vi ste  okrenuti tom jednom, što pokrešno kažemo, običnom čovjeku, ženi, djetetu, porodici i to je jedina adresa za koju mediji mogu da kažu da je njihov cilj i njihovo mjesto.

Sa Kontićem smo razgovarali  i o tome  zašto  mediji godinama objavljaju priče o koruptivnim radnjama i aferama, a tužilaštva BiH uglavnom šute, boje li se novinari političara, ili obrnuto, o govoru mrženje,  medijskoj pismenosti, ovisnosti o informacijama, dezinformacijama, o novinarskoj solidarnost, zašto je hrvatski magazin Feral Tribune najbolji primjer novinarske nesolidarnosti... Podsjećamo na to šta je kazao:

- Svugdje u svijetu kada jedna velika medijska kuća objavi jednu veliku priču, sve ostale medijske kuće počinju da koriste tu priču, i oni se sa njom bave. I odjedanput, imate udare sa svih strana i, javnost mora da reaguje. I onda je potpuno jasno da kad u Švedskoj ministar ubaci zvaničnu karticu od ministarstva i za to kupi šampon od par eura da nakon toga gubi posao jer je to nespojivo sa javnom funkcijom. Kod nas je to sasvim normalno, da predsjednik jednog entiteta da svom sinu od 18 godina,  preko banke koju kontroliše, kredit od 3 miliona da se bavi poljoprivredom, iako se nikad prije toga nije bavio poljoprivredom. I da to prođe i ne postoji kao činjenica. Prema tome, nije sve do novinara, nešto je i do javnosti, a nešto je i do novinarske solidarnosti koja rijetko kad postoji- kaže Kontić.

Intervju je objavljen u okviru projekta Profesija novinar/novinarka koji  je provodila redakcija Starta  u partnerstvu sa Vijećem za štampu i online medije u BiH. Više ovdje