Život / Nauka i tehnologija

Svijetleći fenomen snimila je NASA-ina letjelica Juno, pomoću ultraljubičastog spektzografa (UVS), a karakteristični svijetli prstenovi tog fenomena širili su se velikom brzinom između 3,3 i 7,7 kilometara u sekundi. 

Naučnici sa istraživačkog instituta Southwest (SwRI), gdje je navedeni instrument letjelice i napravljen, kažu da su ove aurore nastale formiranjem nabijenih čestica koje dolaze iz Jupiterove ogromne magnetosfere. 

-Mislimo da dolaze s mlionima kilometara udaljenosti od Jupitera, odnosno granice Jupiterove magnetosfere i nadolazećeg solarnog vjetra. Kad nabijene čestice solarnog vjetra dosegnu Jupiter, one reagiraju s njegovom magnetosferom na način koji se još uvijek u potpunosti ne razumije - stoji u saopćenje ovog instituta. 

Za razliku od Zemlje, Jupiterova magnetosfera je oko 20.000 puta jača, što dalje implicira da Jupiter može odbijati nadolazeći solarni vjetar na udaljenosti i do šest miliona kilometara od površine planete. 

Ono što je UVS snimio, jeste interakcija Jupiterove plazme sa solarnim vjetrom, a ta interakcija je izazvala pojavu prstenastih svjetlosti, koje se još naziva Kelvin-Helmholtzovim nestabilnostima i koje putuju duž Jupiterovih magnetskih linija. 

Isto tako, novootkrivene aurore mogu biti i rezultat dnevnih događanja magnetskog spajanja, tokom kojih se događa konvergencija, preslagivanje i spajanje međuplanetarnih magnetnih polja.

Naučnici ipak, još uvijek ne razumiju u potpunosti kakvu ulogu solarni vjetrovi imaju u nastajanju aurora na Jupiteru. 

Studija o novootkrivenim Jupiterovim aurorama objavljena je u naučnom časopisu Geophysical Research: Space Physics.